کسانی که آکنه را در دوران نوجوانی تجربه کرده‌اند، احتمالا می‌دانند که مشکلات پوستی فقط به حوزه زیبایی و ظاهری محدود نمی‌شوند، بلکه می‌توانند بر عزت نفس افراد شدیدا تاثیر منفی بگذارند. حتی بیماری‌های مزمن پوستی، از پسوریازیس گرفته تا اگزما، همگی می‌توانند تاثیر منفی زیادی برای سلامت روان‌شناختی افراد داشته باشند. با این‌حال و تا چند سال پیش، این موضوع زیاد مورد بحث قرار نمی‌گرفت.
هنوز هم بیماری‌ها و مشکلات پوستی با داغ ننگ برای افراد همراه هستند و معمولا از عدم آگاهی شدیدی نشات می‌گیرند که باید به چالش گرفته شود. دکتر سوزانا بارون، متخصص پوست و از اعضای بیمارستان سنت توماس در لندن، می‌گوید: «برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس هنوز هم ترجیح می‌دهند که وارد استخرهای شنا نشوند، چون مردم هنوز هم فکر می‌کنند که بیماری این افراد مُسری است.
بیماری‌های پوستی می‌توانند تاثیر زیادی بر سلامت و نحوه نگرش افراد نسبت به خودشان بگذارند. حتی روابط اجتماعی و شغل این افراد تحت تاثیر بیماری‌شان قرار دارد». امروزه بسیاری از افراد می‌دانند که استرس و ترومای عاطفی می‌توانند روی سلامت پوست تاثیر بگذارند و بیماری‌های پوستی را تشدید کنند. علاوه بر این، می‌دانند که سلامت جسمی و عاطفی ما واقعا تا حد زیادی به همدیگر مرتبط هستند. بنابراین، اصلا عجیب نیست که زندگی کردن با بیماری پوستی می‌تواند عوارض زیادی برای روان ما داشته باشد. اما فهم بیشتر ما درباره نقش استرس و اختلال اضطرابی در تشدید بیماری‌های پوستی، فقط به شکل‌گیری نوعی چرخه معیوب منجر شده است که هیچ کمکی به درمان ما نمی‌کند. با این‌حال، حوزه نوظهوری به‌نام سایکودرماتولوژی (psychodermatology) در علم پزشکی، این مسائل را به رسمیت می‌شناسد و بر این نکته تاکید می‌گذارد که نیاز به حمایت روانی در افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی معمولا برآورده نمی‌شود.